Το καλοκαίρι φεύγει και στη Χαλκιδική για άλλη μια χρονιά βιώσαμε την ταλαιπωρία του οδικού κυκλώματος Σιθωνίας. Αν στην Κασσάνδρα έγινε μια πρόοδος σημαντική με τον νέο δρόμο ως την Κασσανδρεία, στη Σιθωνία δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα τα τελευταία χρόνια. Συντήρηση και καλλωπισμός το 2003 στη σύνοδο Κορυφής στο Πόρτο Καρράς, και έκτοτε… σιωπή.
Πέραν του κυκλοφοριακού που μπλοκάρει το καλοκαίρι την μετακίνηση στα τουριστικά θέρετρα πολλών αστέρων, έχουμε και τη σοβαρή επικινδυνότητα του δρόμου που εμφανίζει κατολισθήσεις σε πολλά σημεία από το λεγόμενο τριεθνές και κάτω, είτε προς Νέο Μαρμαρά είτε προς Βουρβουρού. «Ο δρόμος χαράχτηκε και έγινε στην εποχή της επταετίας», λένε οι παλαιότεροι που σίγουρα δεν είναι νοσταλγοί του καθεστώτος, αλλά λυπούνται να βλέπουν ότι δεν αλλάζει τίποτα.
Ευελπιστούμε ότι οι μελέτες που τρέχουν σε επίπεδο Περιφέρειας θα προχωρήσουν και στην πράξη με χρηματοδοτήσεις που θα βρεθούν, προφανώς, από κοινοτικά κονδύλια αφού το έργο για ένα νέο οδικό δίκτυο στη Σιθωνία είναι υπέρογκο για τους δημόσιους πόρους. Αρκεί να προχωρήσει η υλοποίηση σχετικά γρήγορα γιατί οι τουριστικές επενδύσεις από μόνες τους δεν θα αρκούν για πάντα.
Το ότι «η Χαλκιδική δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα» δεν έχει, απλά, τουριστική διάσταση ως έννοια, αλλά επιδέχεται πολλές ερμηνείες για τον τόπο.
Σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πρωτογενή τομέα για την αγροτιά του νομού που παλεύει κάτω από αντίξοες συνθήκες να επιβιώσει. Φέτος η ελιά Χαλκιδικής έζησε μια από τις πιο δύσκολες χρονιές της, λόγω καιρικών συνθηκών που γέννησαν την ανάγκη εξτρά ποτίσματος και συνεπώς αυξημένων παροχών σε νερό.
Οι ελαιοκαλλιεργητές κατάφεραν να βγάλουν αξιοπρεπείς ποσότητες προϊόντος, όχι όμως και μεγέθη άλλων ετών που κάνουν επιθυμητή την ελιά με υψηλές τιμές. Ξεκίνησε έτσι η μάχη της τιμής με τους εμπόρους, μια κατάσταση που κρατά χρόνια τώρα στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς και το άγχος για την επόμενη μέρα.
Ποτέ δεν ήταν εύκολο να είναι αγρότης κάποιος, τώρα όμως γίνεται και μη επιθυμητό. Οι νέοι δεν ασχολούνται και στρέφονται σε άλλα επαγγέλματα. Οι καλλιέργειες αλλάζουν χέρια όταν αποχωρούν οι μεγαλύτεροι, και κάποιες από αυτές εγκαταλείπονται. Σκέφτηκε ποτέ κανείς τι θα γίνει αν εκλείψει η καλλιέργεια ελιάς Χαλκιδικής; Που υποτίθεται ότι είναι μέσα στα 8 πρώτα εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας.
Είναι υποχρέωση όλων να σκύψουν πάνω από τον αγροτικό κόσμο της Χαλκιδικής, όχι με κούφιες υποσχέσεις αλλά με λύσεις ουσιαστικές για τα προβλήματά του.
Λειψυδρία και έργα
Χρειαζόμαστε φράγματα, χρειαζόμαστε έργα εξοικονόμησης υδάτινων πόρων. Με άλλα λόγια χρειαζόμαστε νερό.
Η παρατεταμένη λειψυδρία των τελευταίων ετών είναι φαινόμενο που απασχολεί τους πάντες και για τον λόγο αυτό η κυβέρνηση τρέχει το ομώνυμο πρόγραμμα που προβλέπει αντίστοιχα έργα. Φέτος στη Χαλκιδική το ένα έφερε το άλλο. Η αγρότες πότισαν νωρίτερα τις ελιές, σε μια ακόμη «προβληματική» χρονιά, οι ξενοδόχοι αντέδρασαν για την κατανάλωση νερού, οι γεωτρήσεις έγιναν υφάλμυρες και στο τέλος κανείς δεν ήταν ικανοποιημένος.
Δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες περιμένουμε τα φράγματα στο νομό μας. Αρχικά ήταν τρία. Τα Πετρένια, του Ολύνθιου και του Χαβρία. Σήμερα, έμεινε μόνο ένα. Του Χαβρία, το οποίο είναι στάσιμο και δεν έχει ανάδοχο. Για τους λόγους που δεν ξεκινά το έργο, δεν είναι ώρα να μιλήσουμε. Για την αναγκαιότητά του όμως τα λέμε και θα τα λέμε συνεχώς. Περιμένουμε από την κυβέρνηση να βάλει τις προτεραιότητές της και να δώσει σημασία στη Χαλκιδική και τα σοβαρά της προβλήματα. Αλλιώς θα πρόκειται για άλλη μια εξαγγελία που θα μείνει στα συρτάρια ανεκπλήρωτη.
Από το 2017 που καταδικάστηκε, η Ελλάδα παραπέμπεται φέτος για τέταρτη φορά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα αστικά λύματα και τη μη ορθή διαχείρισή τους. Καταλαβαίνουμε όλοι, και κυρίως όσοι ζούμε στην περιφέρεια, ότι ο λόγος για τις παραπομπές και τις καταδίκες είναι η απουσία υποδομών. Τα χωριά μας, ακόμη και σήμερα, δεν διαθέτουν βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων, δεν είναι καν συνδεδεμένα σε κάποιο δίκτυο. Τα στοιχεία της Κομισιόν αναφέρουν συγκεκριμένα ότι «153 οικισμοί παρουσιάζουν εκτεταμένες παραλείψεις συμμόρφωσης με την οδηγία». Μεταξύ αυτών τα νησιά και η ΝΑ Αττική.
Με μια προσεκτική ματιά θα δούμε ότι στη Χαλκιδική, μόλις τα τελευταία χρόνια κατάφεραν οι δήμοι να τρέξουν έργα που αφορούν τους βιολογικούς. Υπάρχουν ωστόσο περιοχές με βόθρους, όσο τριτοκοσμικό κι αν ακούγεται αυτό, που ακόμη αδειάζουν σε τακτά διαστήματα, και στη συνέχεια τα λύματα μεταφέρονται με βυτία. Αυτή είναι η ανώδυνη πλευρά. Στην πραγματικότητα, ουκ ολίγες φορές τα λύματα «αδειάζουν» σε κάποιο απόμακρο μέρος, ή μια αυτοσχέδια χαβούζα. Επίσης, ακόμη χειρότερα, οι κορεσμένοι βιολογικοί βρίσκουν διέξοδο στα θαλάσσια ύδατα και στα ποτάμια, αφού πλέον οι εγκαταστάσεις τους δεν αντέχουν.
Το κόστος είναι τεράστιο για το περιβάλλον. Η επιβάρυνση μεγάλη, και η δυσφήμιση για τον τόπο ακόμη μεγαλύτερη. Καλούμαστε να τρέξουμε τώρα ώστε τα κοινοτικά κονδύλια που διατέθηκαν μέσω προγραμμάτων να πιάσουν τόπο, να προχωρήσουμε «τρέχοντας» στις βασικές υποδομές για τα αστικά λύματα και να προστατέψουμε το περιβάλλον μας ως οφείλουμε, ως κόρη οφθαλμού.
Αγαπητοί μαθητές,το σχολείο είναι το ταξίδι προς τη γνώση, την αυτογνωσία και την προετοιμασία για το μέλλον σας.
Αξιοποιήστε τις ευκαιρίες που σας προσφέρει το σχολείο σας ανοίγετε απο σήμερα μια νέα σελίδα στο βιβλίο της γνώσης με καθοδηγητές τους ικανούς εκπαιδευτικούς μας.
Καλή χρονιά σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Λέμε ναι στη «μεταρρύθμιση» της ανακύκλωσης
Είναι καιρός να αλλάξουμε τα δεδομένα στην ανακύκλωση σε ολόκληρη τη χώρα και να πάψουμε να είμαστε το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης. Στη μονάδα της Χαλκιδικής TSERKEZIDIS RECYCLE κάνουμε το αδύνατο δυνατό και διαχειρίζομαστε έναν τεράστιο όγκο ανακυκλώσιμων υλικών που ίσως κάτω από άλλες συνθήκες να κατέληγαν στο περιβάλλον.
Με τα προβλεπόμενα του νομοσχεδίου για την ανακύκλωση είμαστε απόλυτα σύμφωνοι και ήδη εναρμονισμένοι. Για εμάς η κυκλική οικονομία είναι γεγονός κι όχι απλά στατιστικά νούμερα ή ευχολόγια. Κάνουμε πράξη την εναλλακτική διαχείριση και ταυτόχρονα διδάσκουμε καλές πρακτικές σε νέες και νέους που επισκέπτονται τη μονάδα της Χαλκιδικής. Έτσι, αντιλαμβάνονται ότι η ανακύκλωση πρέπει να γίνει τρόπος ζωής για όλους.
Το Υπουργείο ονομάζει «μεταρρύθμιση» το νέο για την ανακύκλωση κι εμείς τολμούμε να πούμε ότι ο όμιλος Τσερκεζίδης είναι πρωταγωνιστής στη Μεταρρύθμιση.
Οι κόποι και οι προσπάθειες των συνεργατών μου και εμού του ιδίου ,αναγνωρίζονται. Ευχαριστώ το επιμελητήριο Χαλκιδικής
Μια νέα συνεργασία επίκειται για τον Όμιλο Τσερκεζίδη καθώς ο Χαλκιδικιώτης επιχειρηματίας συζητά για την τουριστική ανάπτυξη στη Χαλκιδική με την Inventio, που είναι και ο αποκλειστικός συνεργάτης της HIG στην Ελλάδα. Η HIG CAPITAL δραστηριοποιείται στη χώρα μας από το 2017 και είναι γνωστό το ενδιαφέρον της για τις τουριστικές επενδύσεις.
Ο όμιλος του Νίκου Τσερκεζίδη από την πλευρά του είναι γνωστός για την περιβαλλοντική του ευαισθησία και την οραματική διάθεση των επενδυτικών του σχεδίων να πλαισιώνονται από καινοτομίες φιλικές προς το περιβάλλον.
Στην κατεύθυνση αυτή γίνονται όλες οι επαφές με το μεγάλο fund του εξωτερικού που ήδη τρέχει έργα ύψους 600 εκατομμυρίων ευρώ στην Ελλάδα. Στα προτερήματα της Χαλκιδικής για την ανάπτυξη νέων τουριστικών ακινήτων συγκαταλέγεται ο συνδυασμός του ορεινού όγκου με τη θάλασσα, η μορφολογία της, καθώς και η εγγύτητα με το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.
Διαχείριση αστικών λυμάτων – Ανάγκη η προστασία του περιβάλλοντος
Από το 2017 που καταδικάστηκε, η Ελλάδα παραπέμπεται φέτος για τέταρτη φορά στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα αστικά λύματα και τη μη ορθή διαχείρισή τους. Καταλαβαίνουμε όλοι, και κυρίως όσοι ζούμε στην περιφέρεια, ότι ο λόγος για τις παραπομπές και τις καταδίκες είναι η απουσία υποδομών. Τα χωριά μας, ακόμη και σήμερα, δεν διαθέτουν βιολογικούς σταθμούς επεξεργασίας λυμάτων, δεν είναι καν συνδεδεμένα σε κάποιο δίκτυο. Τα στοιχεία της Κομισιόν αναφέρουν συγκεκριμένα ότι «153 οικισμοί παρουσιάζουν εκτεταμένες παραλείψεις συμμόρφωσης με την οδηγία». Μεταξύ αυτών τα νησιά και η ΝΑ Αττική.
Με μια προσεκτική ματιά θα δούμε ότι στη Χαλκιδική, μόλις τα τελευταία χρόνια κατάφεραν οι δήμοι να τρέξουν έργα που αφορούν τους βιολογικούς. Υπάρχουν ωστόσο περιοχές με βόθρους, όσο τριτοκοσμικό κι αν ακούγεται αυτό, που ακόμη αδειάζουν σε τακτά διαστήματα, και στη συνέχεια τα λύματα μεταφέρονται με βυτία. Αυτή είναι η ανώδυνη πλευρά. Στην πραγματικότητα, ουκ ολίγες φορές τα λύματα «αδειάζουν» σε κάποιο απόμακρο μέρος, ή μια αυτοσχέδια χαβούζα. Επίσης, ακόμη χειρότερα, οι κορεσμένοι βιολογικοί βρίσκουν διέξοδο στα θαλάσσια ύδατα και στα ποτάμια, αφού πλέον οι εγκαταστάσεις τους δεν αντέχουν.
Το κόστος είναι τεράστιο για το περιβάλλον. Η επιβάρυνση μεγάλη, και η δυσφήμιση για τον τόπο ακόμη μεγαλύτερη. Καλούμαστε να τρέξουμε τώρα ώστε τα κοινοτικά κονδύλια που διατέθηκαν μέσω προγραμμάτων να πιάσουν τόπο, να προχωρήσουμε «τρέχοντας» στις βασικές υποδομές για τα αστικά λύματα και να προστατέψουμε το περιβάλλον μας ως οφείλουμε, ως κόρη οφθαλμού.
Πιστοί στις παραδόσεις και τα ήθη οι σύλλογοι της Χαλκιδικής παρουσιάζουν κάθε καλοκαίρι όλη την ιστορία της, μέσα από μουσικές, τραγούδια και χορούς. Πολύχρωμες στολές που είναι περίτεχνα κεντημένες, καθαρές και περιοιπημένες βγάινουν από τα σεντούκια και ζωντανεύουν τις μνήμες αιώνων. Από γενιά σε γενιά περνούν όλες οι παραδόσεις και κοντά στους παλιούς, έρχονται οι νέοι για να μάθουν και να συνεχίσουν αυτό το ακούραστο ταξίδι στον χρόνο.
Σαν κοινό, όλοι χειροκροτούμε τις εκδηλώσεις, τους χορούς και τις εκθέσεις που διοργανώνουν οι σύλλογοι. Σαν άτομα όμως, δεν ρωτήσαμε ποτέ ποιες είναι ανάγκες τους, πώς αντεπεξέρχονται στα έξοδά τους οι σύλλογοι. Σκεφτείτε τι θα κάναμε τα καλοκαίρια και τις μεγάλες γιορτές αν δεν υπήρχαν αυτοί οι ακούραστοι εθελοντές να διοργανώνουν τα πάντα με μεράκι και στην εντέλεια.
Και ναι, είναι εθελοντές γιατί αφιερώνουν χρόνο και κόπο από την καθημερινότητά τους, με την πίστη ότι η ιστορία και η παράδοση πρέπει να προστατεύονται και να διαδίδονται.
