Ελιά, ο πράσινος «χρυσός» της Χαλκιδικής – Ας μην τον χάσουμε

Το ότι «η Χαλκιδική δεν είναι μόνο ήλιος και θάλασσα» δεν έχει, απλά, τουριστική διάσταση ως έννοια, αλλά επιδέχεται πολλές ερμηνείες για τον τόπο. Σημαίνει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε τον πρωτογενή τομέα για την αγροτιά του νομού που παλεύει κάτω από αντίξοες συνθήκες να επιβιώσει. Φέτος η ελιά Χαλκιδικής έζησε μια από τις πιο δύσκολες χρονιές της, λόγω καιρικών συνθηκών που γέννησαν την ανάγκη εξτρά ποτίσματος και συνεπώς αυξημένων παροχών σε νερό. Οι ελαιοκαλλιεργητές κατάφεραν να βγάλουν αξιοπρεπείς ποσότητες προϊόντος, όχι όμως και μεγέθη άλλων ετών που κάνουν επιθυμητή την ελιά με υψηλές τιμές. Ξεκίνησε έτσι η μάχη της τιμής με τους εμπόρους, μια κατάσταση που κρατά χρόνια τώρα στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς και το άγχος για την επόμενη μέρα. Ποτέ δεν ήταν εύκολο να είναι αγρότης κάποιος, τώρα όμως γίνεται και μη επιθυμητό. Οι νέοι δεν ασχολούνται και στρέφονται σε άλλα επαγγέλματα. Οι καλλιέργειες αλλάζουν χέρια όταν αποχωρούν οι μεγαλύτεροι, και κάποιες από αυτές εγκαταλείπονται. Σκέφτηκε ποτέ κανείς τι θα γίνει αν εκλείψει η καλλιέργεια ελιάς Χαλκιδικής; Που υποτίθεται ότι είναι μέσα στα 8 πρώτα εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας. Είναι υποχρέωση όλων να σκύψουν πάνω από τον αγροτικό κόσμο της Χαλκιδικής, όχι με κούφιες υποσχέσεις αλλά με λύσεις ουσιαστικές για τα προβλήματά του.